sábado, 26 de noviembre de 2005

A veces en medio de tan sólo unos pocos metros hay un vacío más grande que el que separa más de miles de quilómetros. A veces no nos acordamos de que todo tiene que acabar, que no hay nada que dure para siempre.
"Todo se acaba, todo tiene su final", me dijo alguien una vez. Sonreí al oír esas palabras, quizás porque hay momentos o cosas que queremos que se acaben algún día. En mi caso, sonreí quizás porque era lo único que quería escuchar. "pero tú estarás allí para ver todos esos finales, y aunque no siempre te gusten, los recordarás con una sonrisa en la cara, porque un final lleva a un principio y porque nunca te acordarás de un final sin recordar lo bueno que hubo antes".

lunes, 21 de noviembre de 2005


Tan só un soplo de aire é o que me separa neste momento do resto da humanidade.
Ás veces imaxino que os meus pés pisan onde pisaron moitos outros, ou que pode que as miñas pisadas só coincidan coas dunha única persoa que xa non existe ou que está demasiado lonxe.
Ás veces imaxino o que pensará outra persoa cando vexa o que estou vendo eu.
Ás veces deixo de imaxinar para escoitar o aire entre as follas e poder oír o eco dunhas palabras lonxanas destinadas a caer no olvido.
Ás veces tamén imaxino que imaxino.
Imaxino que imaxino que os meus pés pisan onde pisaron outros antes, o que pensará outra persoa ó mirar ó seu arredor, que escoito o aire e que oio palabras estrañas...