jueves, 19 de agosto de 2010

Ελλάδα

A pesar de todo, sigue sonando la misma canción, no por su ritmo tan griego, sino por todo lo que significa.

...Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου, της μοίρας ήταν γραφτό
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά
Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...

Eleftheria Arvanitaki - Thelo konta sou na meino

martes, 8 de septiembre de 2009

París

En su París no había coches, ni los habría nunca. En su París siempre brillaba el sol, el arte se respiraba en la calle, los árboles eran más verdes, el Sena más azul, Ameliè paseaba en moto cerca del Pont Neuf y las calles estaban escritas con los poemas de Baudelaire. Porque en París tampoco podía haber cementerios, entonces sólo puede pensarse que todos los grandes poetas siguen vivos...

martes, 1 de septiembre de 2009

Nunca me ha gustado hacer limpieza "a fondo" porque soy incapaz de tirar nada, por muy inútil que sea. Tal vez por eso no he sido capaz de eliminar todo este blog, porque ha formado una parte grande de mi. Así que simplemente le he quitado el polvo y he dejado todo lo que no he sido capaz de borrar.
Y con las ganas que me han entrado de volver a escribir, ¿quién sabe?, tal vez incluso acabe haciéndolo.